Εβραίοι και Ισραήλ. Αντισημιτισμός και αντισιωνισμός.

Γράφει ο Ιστοριοδίφης

Πριν από λίγες ημέρες κάποιοι έγραψαν συνθήματα σε εβραϊκή συναγωγή του Βόλου. Ρωτούσαν με αυτόν τον τρόπο τους Εβραίους της πατρίδας μας, εάν συμφωνούν ή όχι με τα εγκλήματα που διαπράττονται στην Παλαιστίνη από τον ισραηλινό στρατό. «Το κράτος του Ισραήλ δολοφονεί. Τίνος τη θέση έχετε;» ήταν το ερώτημά τους. Και συμπλήρωναν: «Στη γενοκτονία δεν χωράνε “ουδετερότητα” και “ίσες αποστάσεις”». Αν και την πράξη αυτή δεν την έκαναν κάποιοι «κακοί φασίστες», αλλά έφερε την υπογραφή της “Α.Κ.” (σημειωτέον οι της “Αντιεξουσιαστικής Κίνησης” διαχώρισαν αργότερα της θέση τους), αμέσως αντέδρασαν το Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι και οι γνωστοί φιλωσιωνιστές Terminal 119, ερμηνεύοντάς την ως μία «αντισημιτική» ενέργεια. Με αφορμή τις αντιδράσεις αυτές θα θέλαμε να εκφράσουμε κάποιες σκέψεις αναφορικά με τη στάση μας ως προς τους Εβραίους που ζουν στην Ελλάδα, σε σχέση και με κατηγορίες που εκτοξεύονται από ορισμένα κέντρα εναντίον του ελληνικού λαού για τη στάση του στο παλαιστινιακό.

Κατ’ αρχάς, σε αντιδιαστολή με άλλους λαούς και πολιτισμούς, δεν πιστεύουμε ότι υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι λαοί. Αντιθέτως, υποστηρίζουμε τις προσπάθειες των λαών για την απελευθέρωσή τους από τα δεσμά του ιμπεριαλισμού, δείχνοντας την αλληλεγγύη μας στους αγώνες τους για επιβίωση και για εθνική αυτοδιάθεση. Ως άνθρωποι και ως Έλληνες δεν είμαστε αντισημίτες. Στρεφόμαστε κατά της ιδεολογίας του σιωνισμού και των εκφραστών της και όχι εναντίον των ανηκόντων στη σημιτική φυλή, Εβραίων και Αράβων (είναι συγγενείς μεταξύ τους και οι γλώσσες τους έχουν αρκετές ομοιότητες). Θα πρέπει εξάλλου να γίνει ευρέως γνωστό ότι, παρά την επικρατούσα μυθολογία, έχει αποδειχτεί ότι με το πέρασμα των αιώνων οι Εβραίοι έχουν προσηλυτίσει μεγάλο αριθμό αλλοφύλων πληθυσμών (π.χ. τους Χαζάρους), οι οποίοι έχουν πλέον αφομοιωθεί πλήρως από τους υπόλοιπους. Επίσης στην πραγματικότητα «Εβραίος» είναι κατά βάση μία «θρησκευτική» οντότητα και όχι φυλετική. Και βεβαίως ο σιωνισμός είναι μία πολιτικού χαρακτήρα εγκληματική ιδεολογία (αυτό αποδεικνύεται από την πολιτική εθνοκάθαρσης που εφαρμόζει στην Παλαιστίνη). Άρα, βάσει των παραπάνω, τα επιχειρήματα των φιλοσιωνιστών περί «αντισημιτισμού» καθίσταται έωλα.

Εξάλλου δεν είναι ούτε όλοι οι Εβραίοι σιωνιστές, ούτε όλοι όσοι υποστηρίζουν τον σιωνισμό είναι Εβραίοι. Υπάρχουν π.χ. από τη μία ραββίνοι (π.χ. σε ΗΠΑ και Αγγλία) που στρέφονται κατά της ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ και από την άλλη Αμερικάνοι ευαγγελικοί (προτεστάντες), οι οποίοι υποστηρίζουν με φανατισμό το Ισραήλ σε ό,τι και αν πράττει (κρατούν και ισραηλινές σημαίες), ερμηνεύοντας με έναν ιδιότυπο τρόπο την Αγία Γραφή. Έτσι λοιπόν, μολονότι έχουμε την αίσθηση ότι δυστυχώς η πλειοψηφία των απανταχού Εβραίων είναι σιωνιστές, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και εκείνους τους λίγους, τους ελάχιστους εάν θέλετε, που δεν επικροτούν τα εγκλήματα του Ισραήλ. Δεν μπορούμε παρά να εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας σε όσους σχετικά ολιγάριθμους Εβραίους διαδήλωσαν στο Τελ Αβίβ εναντίον της σφαγής στη Γάζα -κόντρα στην αντιδιαδήλωση φανατικών σιωνιστών (http://zope.gush-shalom.org)-και την ιδιαίτερη εκτίμησή μας για το ότι παρόλο που ανατράφηκαν σε ένα περιβάλλον όπου τους καλλιεργούνταν συστηματικά η ιδεοληψία ότι οι ίδιοι είναι ο «εκλεκτός λαός του Θεού» και ότι οι άλλοι λαοί είναι υποδεέστεροι και συνεπώς μπορούν να τους μεταχειρίζονται όπως θέλουν, έκαναν αυτήν την υπέρβαση. Γι’ αυτό το λόγο τους αξίζουν διπλά συγχαρητήρια.

Ερχόμαστε τώρα στους Εβραίους της Ελλάδας. Το ερώτημα που έχει τεθεί είναι: «για ποιο λόγο απευθύνονται, όσοι θέλουν να ασκήσουν κριτική στο κράτος του Ισραήλ, σε πολίτες μίας άλλης χώρας που απλώς τυγχάνει να πρεσβεύουν το ίδιο θρήσκευμα, όπως οι συμπολίτες μας Εβραίοι;». Φαινομενικά είναι απολύτως παράλογο να τίθενται ενώπιον τους τέτοια ερωτήματα, ωσάν να είναι «φύσει και θέσει ύποπτοι» για συναίνεση και συνυπαιτιότητα για όσα αποτρόπαια συμβαίνουν στην Παλαιστίνη ένεκα της ισραηλινής βαρβαρότητας. Η εκ προοιμίου θεώρηση ότι όποιος εν Ελλάδι είναι Εβραίος είναι και ύποπτος για ενδεχόμενη «μειωμένη εθνική συνείδηση» ή και για «ταύτισή του με το Ισραήλ» δεν μας βρίσκει ούτε εμάς σύμφωνους. Εμείς δεν κατατάσσουμε τους ανθρώπους βάσει των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων ή της φυλετικής τους καταγωγής, αλλά βάσει των πράξεών τους και της στάσης τους έναντι των καίριων προβλημάτων που απασχολούν την πατρίδα μας, την κοινωνία μας, την ανθρωπότητα ολόκληρη. Επομένως δεν θεωρούμε ότι ένας τόπος λατρείας του οποιουδήποτε θρησκεύματος αποτελεί «εδαφική επικράτεια» κάποιου άλλου «ομόθρησκου» κράτους, ούτε ότι οι πιστοί του είναι υπόλογοι για την εξωτερική πολιτική του κράτους αυτού, όσο εγκληματική και αν είναι.

Οφείλουμε ωστόσο να καταθέσουμε ότι σε εβραϊκές συναγωγές της Ελλάδος τελούνται εορτασμοί για την επέτειο ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ (ψάλλεται μάλιστα ο εθνικός ύμνος του Ισραήλ, μαζί με τον ελληνικό). Το γεγονός αυτό αναμφίβολα ενισχύει την επιχειρηματολογία όσων συνδέουν τις εν Ελλάδι εβραϊκές συναγωγές με το κράτος του Ισραήλ, όπως και το γεγονός της χορήγησης από το Ισραήλ υποτροφιών σε Ελλαδίτες Εβραίους. Επιπλέον το γεγονός ότι όλοι οι Εβραίοι του κόσμου, ανεξαρτήτως πολιτογράφησης ή καταγωγής (συμπεριλαμβανομένων φυσικά των εδώ Εβραίων) είναι εν δυνάμει πολίτες του Ισραήλ, φαίνεται ότι συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση. Σύμφωνα με τον διαπρεπή Εβραίο επιστήμονα και διανοούμενο Ισραήλ Σαφάκ, όποιος είναι πιστός της ιουδαϊκής θρησκείας ανεξαρτήτως με το σε ποιάς χώρας είναι πολίτης, χωρίς ακόμα να γνωρίζει ούτε λέξη εβραϊκά, δύναται να μεταναστεύσει στο Ισραήλ αποκτώντας αυτομάτως την ισραηλινή υπηκοότητα, ενώ το Εβραϊκό Κράτος αναλαμβάνει αμέσως να του παράσχει μία γενναία εφάπαξ οικονομική επιχορήγηση και στη συνέχεια να τον «τακτοποιήσει», παραχωρώντας του δωρεάν γη, την καταπατημένη γη των εκτοπισθέντων γηγενών Παλαιστινίων. Έτσι π.χ. εάν θεωρητικά κάποια μέρα κάποιοι από μας αποφασίσουν να ασπαστούν τον Ιουδαϊσμό και να μεταναστεύσουν στο Ισραήλ, το ισραηλινό κράτος θα αναλάβει να καλύψει τα έξοδά της εκεί εγκατάστασης μας, χορηγώντας μας χρήματα και ακίνητα και φυσικά την ισραηλινή ιθαγένεια.

Πολλά έχουν λεχθεί πάλι αναφορικά με την «αμφιλεγόμενη» στάση των Εβραίων του ελλαδικού χώρου κατά την Τουρκοκρατία, την Ελληνική Επανάσταση (1821), τις παραμονές της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης (1912), τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922), όπως και από την άλλη πλευρά για τα σκληρά αντίποινα των Ελλήνων εναντίον εβραϊκών πληθυσμών κατά την άλωση της Τριπολιτσάς (1821). Είναι γεγονός ότι από πολύ παλιά υπέβοσκε ένας ανταγωνισμός μεταξύ των δύο πλευρών που έφθανε ακόμα και σε εκατέρωθεν προστριβές και διενέξεις. Αυτό όμως δεν ίσχυε πάντοτε. Υπάρχουν και περιπτώσεις, μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, όπου Εβραίοι αγωνίστηκαν με τους υπόλοιπους συμπολίτες τους για την ελευθερία της πατρίδας, όπως ο αξιωματικός του ελληνικού στρατού Μαρδοχαίος Φριζής, ο οποίος πολέμησε ηρωικά στη Μικρά Ασία και στα βουνά της Πίνδου, όπου και σκοτώθηκε το 1940. Επομένως οι Εβραίοι της πατρίδας μας δεν θα πρέπει να κρίνονται βάσει του θρησκεύματός τους, αλλά βάσει της στάσης τους έναντι των εθνικών και κοινωνικών μας ζητημάτων και βάσει των θέσεών τους έναντι του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού, όπως άλλωστε και όλοι εμείς οι υπόλοιποι. Δεν χρειάζεται εξάλλου να ψάχνουμε να βρούμε «εχθρούς» στους κόλπους της ιουδαϊκής κοινότητας. Τη στιγμή που γύρω μας υπάρχουν τόσοι ελληνογενείς γενίτσαροι, αρνησιπάτριδες και κολαούζοι των ισχυρών, όπως οι της antifa, οι συναγωγές είναι ο «εύκολος στόχος». Γιατί εχθρός μας δεν είναι οι απανταχού Εβραίοι, αλλά ο σιωνισμός και όσοι τον υπηρετούν.

Έτσι λοιπόν τασσόμαστε εναντίον όλων όσων υποθάλπουν δίνοντας ηθική υποστήριξη στο Ισραήλ για τα εγκλήματα που διαπράττει σε βάρος του λαού της Παλαιστίνης. Εναντίον κάποιων μεγαλοκαναλαρχών και δημοσιογράφων που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα «δικαιολογώντας» το για τις ενέργειες στις οποίες προβαίνει. Είμαστε εναντίον κάποιων πολιτικών που ακολουθούν πολιτική «ίσων αποστάσεων» μεταξύ θύτη και θύματος για τη σφαγή στη Γάζα, θέλοντας να τα έχουν καλά με τον πανίσχυρο φιλοσιωνιστικό παράγοντα, προσβλέποντας σε μία ευμενή αντιμετώπιση για την πολιτική τους ανέλιξη. Είμαστε εναντίον και κάποιων «μεταμοντέρνων» καθηγητών, χρηματοδοτούμενων με κονδύλια για τη διδασκαλία του Ολοκαυτώματος, που προπαγανδίζουν τον «εθνομηδενισμό» και την «πολιτική ορθότητα» μέσα στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Στεκόμαστε εναντίον ορισμένων «αριστερών» και «προοδευτικών» «διανοουμένων» και «συλλογικοτήτων», όπως τους Terminal 119, που έχουν αναλάβει εργολαβικά την υπεράσπιση του Ισραήλ με πρόσχημα την «καταπολέμηση του αντισημιτισμού», αλλά και όλων όσων τους υποθάλπουν (π.χ. η Σ.Ο. του Indymedia). Στρεφόμαστε επίσης εναντίον όσων «αναρχικών» και «αντιεξουσιαστών» αρνούνται να συμμετάσχουν σε αντι-ισραηλινές διαδηλώσεις με το πρόσχημα της καταπολέμησης του «εθνικισμού»(!). Τασσόμαστε τέλος εναντίον όσων ιεραρχών -θεματοφυλάκων υποτίθεται της χριστιανικής διδασκαλίας- κλείνουν υποκριτικά τα μάτια και τηρούν σιγήν ισχύος για όσα αποτρόπαια διαδραματίζονται γύρω τους. Αυτοί όλοι οι παραπάνω θα πρέπει πρωτίστως να ερωτηθούν: ΕΣΕΙΣ ΤΙΝΟΣ ΤΗ ΘΕΣΗ ΕΧΕΤΕ;

Από τη συγκέντρωση ειρηνόφιλων Εβραίων στο Τελ Αβίβ εναντίον των σιωνιστικών εγκλημάτων..

Γιατί, όταν υπάρχουν έστω λίγοι Ισραηλινοί που διαδηλώνουν στο Τελ Αβίβ εναντίον της σφαγής στη Γάζα, είναι αδιανόητο να υπάρχουν «Έλληνες» οποιουδήποτε θρησκεύματος που να υποστηρίζουν το Ισραήλ στην εγκληματική του δράση είτε με την ηθική και πολιτική τους στήριξη και συναίνεση είτε με την αποφυγή της καταδίκης της ισραηλινής βαρβαρότητας μέσα από μία στάση «ουδετερότητας». Όλοι αυτοί είναι συνυπεύθυνοι για όσα διαπράττονται στην Παλαιστίνη με την ηθική και πολιτική κάλυψη που παρέχουν στα σιωνιστικά καθάρματα.

Ιστοριοδίφης